Het dorp

Dimaro

Hoogte: 772 s.l.m. - Inwoners: 933 (de hele gemeente: 1224)

 

Door de jaren heen is Dimaro uitgegroeid tot het meest belangrijke economische centrum in Val di Sole. Dimaro dankt zijn bloei aan het toerisme wat in de jaren zestig op kwam.

Het is het centrum van zowel zomer als wintertoerisme. Van hieruit vertrekt men naar de skipisten van Folgarida/Marileva. Evenals de vele hotels in Dimaro heeft het ook een groot aantal ambachtslieden, boerderijen en vrijwilligersorganisaties. Nieuw beleid is ontwikkeld voor voor entertainment en cultuur, zoals het Gemeentelijk Theater.

In het dorp zijn er supermarkten, levensmiddelen- en sport winkels, bakkerij, slagerij, groentewinkels bij de boer, patisserie, fotozaak, bars, ijswinkels, restaurants, pizzeria's, apotheek, medische dienst voor toeristen, dierenarts, banken, postkantoor, dames- en/of herenkapper, wellnesscentra, wasserij, verhuurbedrijven (wintersport, fietsen, mountainbikes), gidsen en skischolen, garage en autoreparatiewerkplaats, openbare bibliotheek met internetservice, RK kerk, bus en trein station, skibus service, fitness, sportscholen, voetbal- en basketbalveld, speeltuinen/speelplaatsen, boccia- jeu de boule baan, atletiekbaan, fietspaden, raftingschool, mountain bike centrum, (gratis) klim muur, nordic walking parkoers, pic-nic plaatsen.

 

Geschiedenis

De stad Dimaro ligt op de weg die van Val di Sole naar Rendena en Giudicarie leidt. De stad heeft een oude oorsprong. De ontdekking van een bronzen zwaard en een munt uit de tijd van Anthony zou inhouden dat het gebied werd bewoond in zowel de pre-Romeinse en Romeinse tijden. Het werd in dokumenten van 1211 weergegeven als Imaio en als villa Jmarii in het midden van de 14e eeuw. In de Middeleeuwen en moderne tijd vormde het een onderdeel van Pieve en Gastaldia di Malè en vervolgens tijdens de Oostenrijkse overheersing behoorde het tot de justitiële District Malè.

Het werd verschillende keren verwoest door overstromingen van de stromingen Meledrio en Rotian, waartussen het ligt.

Het taak van de stad, controle op de weg naar Campiglio, zie je terug in het oude huis van de Dazio (huis van de ontvanger der belastingen), die behoorde in de 16de eeuw tot de edelen van de Mazzis. Tijdens het bewind van Napoleon was Dimaro geannexeerd door de gemeente Presson. Tijdens de fascistische tijden werd de gemeente uitgebreid met Bolentina, Montes, Monclassico, Presson en Carciato. Alleen dit laatste gehucht is na 1946 deel van Dimaro gebleven.

Als gevolg van de nieuwe toeristische economie in de tweede helft van de 20e eeuw breidde de stad zich snel uit.

Kunst

Op de rechter muur van de koor van de Sint Laurentius Kerk werd een fragment van een muurschildering gevonden (men ziet de ogen en het voorhoofd van een gezicht dat naar beneden kijkt) wat terug te voeren is naar de Karolingische tijd en doet denken aan de beroemde portretten van Sint-Benedictus op Malles. Het fragment werd voor het eerst gebruikt op de muren van de romaanse kapel en vervolgens in de huidige kerk, gebouwd in de late 15de eeuw door Adamo di Laino d'Intelvi. De kerk, die in het midden van de 20e eeuw werd verbouwd, heeft een gespreide ingang in de gevel en een enkel schip met een zadeldak. De apsis (halfronde ruimte waar het altaar staat) heeft verschillende fresco's geschilderd door Giovanni en Battista Baschenis in 1488: de evangelisten, de kruisiging, een reeks van heiligen en de drie wijze mannen. De houten altaren van de 17e eeuw werden gebeeldhouwd in de werkplaats van Ramus en Bezzi in Val di Sole. De muurschilderingen in de hal dateren uit 1937 en zijn het werk van kunstenaar Matteo Tevini (1869-1946) uit Trento.

Wat u niet mag missen
Door het volgen van de weg die leidt naar Campo Carlo Magno Pass, is het mogelijk om gemakkelijk de "Malga di Dimaro", een van de meest populaire plekken van de dorpelingen. Het is gelegen tegenover de majestueuze toppen van de Brenta Dolomieten, de meest opvallende daarvan is Sasso Rosso (Red Stone). De malga (boerderij) biedt ook de mogelijkheid om de formage (kaas) en charcuterie (vleeswaren) te proeven die op de boerderij gemaakt zijn. Het zijn authentieke en eersteklas producten en te koop voor bezoekers.

Carciato

Hoogte: 765 s.l.m. - Inwoners: 255

 

Het is een kleine buurtschap wat tot Dimaro hoort en ligt aan de andere kant van de Meledrio. Carciato is de laatste jaren een topklasse woonwijk geworden. Vanuit cultureel oogpunt is Carciato is een levendig dorp. In de afgelopen jaren, vooral tijdens de zomerseizoen, vind er in de oude melkboerderij een aantal kunstmanifestaties plaats.

Geschiedenis

De naam stamt blijkbaar vanuit een plant uit het moerasgebied met de naam càrice (zegge) en werd voor het eerstgenoemd in 1215 (Carçanum) en in 1220 (de Carza). In de 14e eeuw werd het dorp geleid door een vergadering (Regola) van Familie Hoofden. Sinds de 16e eeuw maakte het dorp deel uit van een onafhankelijke predikantenplaats met Dimaro, die behoren tot de parochie van Malè. Pas aan het begin van de 17e eeuw had het dorp zelf een kleine kerk. Onder het Italiaanse Koninkrijk werd Carciato verbonden met de gemeente Presson, om onafhankelijk te worden onder het Oostenrijkse Keizerrijk. In 1928 werd het weer een deel van Presson, maar uiteindelijk werd het 1953 samengevoegd met Dimaro.

Kunst

De kleine kerk die is gewijd aan Johannes de Doper dateert uit het midden van de 18e eeuw en vervangt een klein gebedshuis gebouwd rond het einde van de 16de en het begin van de 17e eeuw. De gevel met puntgeveldak heeft een neoklassiek portaal in het midden. Het interieur heeft één beuk gangpad en is verdeeld in twee bogen met twee zijkapellen afgesloten door een veelhoekige apsis. Het hoofdaltaar van stuckwerk is als marmer-imitatie beschilderd en is niet zo’n belangrijk werk. In de koepel van de apsis, wordt de voorstelling van de Maagd Maria (18e eeuw) weergegeven. In de koepel van de apsis is in de 18de eeuw Heilige Maria weergegeven. Het interieur is verrijkt met sculpturen van het Val Gardena School uit de 19e eeuw.

 

Folgarida

Hoogte: 1350 s.l.m. - Inwoners: 36

 

Aan de weg van Dimaro naar Passo Campo Carlo Magno en Madonna di Campiglio ligt Folgarida. Het gebied is vandaag de dag een van de belangrijkste economische centra van de regio Trento, zowel in termen van de zomer- als winter toerisme. De bouw van de moderne resort begon in 1965, om geleidelijk uit te breiden naar een centrum waar men trots op is. Het heeft een groot aantal hotelfaciliteiten en toeristische voorzieningen gelegen aan twee wegverbindingen op verschillende niveaus en is direct gekoppeld aan de doorgaande weg (ss 239). Er gaan een groot aantal liften naar de top van de berg Folgarida (1864 m) en heeft een een directe verbinding met de nabijgelegen (ski)gebieden Marilleva en Madonna di Campiglio. De drie skigebieden vormen samen een ski-ronde/carrousel waar skiërs kunnen vrij skien langs de hellingen op alle zijden van de berg.

Geschiedenis

De plaatsnaam Folgarida komt uit het Latijnse "filicaretum", dat "plaats van de varens” of “plaats van bliksem" betekent. De berg van Folgarida werd gebruikt door de eeuwen heen in het kader van de bosbouw (wilg). Het was al bekend in 1220. In een document werd gesproken dat de bewoners drie korenmaat kaas moesten afstaan als belasting aan de bisschop van Trento.

Wat u niet mag missen

Niet ver van Folgarida, in de smalle, pitoreske Valle del Meledrio staat een kleine kapel die herinnert aan de plek waar Santa Brigida in de Middeleeuwen aan de monniken van de Tempeliers de opdracht gaf een ziekenhuis te bouwen.
De oude weg liep naast de Meledrio en verbond Dimaro met de Campo Carlo Magno pass en Campiglio; Het was een van de meest gebruikte routes.